به عنوان یک مدیر شبکه نیاز است تا برای مدیریت و خطایابی ساختار، با ابزارهای مختلفی آشنایی داشته باشید. در دنیای شبکه، ابزارهای متفاوتی برای خطایابی وجود دارند که در میان آنها ping و taceroute از شهرت بیشتری برخوردارند. بااینحال ابزار دیگری نیز وجود دارد که شاید همانند این دو ابزار شهرت زیادی نداشته باشد اما فراهمکنندهی اطلاعاتی بهمراتب بیشتر و مهمتر است. این ابزار قدرتمند، MTR نام دارد.
MTR به مدیر شبکه کمک میکند تا خطاها را شناسایی کرده و گزارشی از وضعیت کلی شبکه به دست آورد. در این مطلب سعی شده تا به MTR، دادههای تولیدی توسط آن و نحوهی تحلیل و تفسیر اطلاعات حاصل از این ابزار، پرداخته شود.
مروری بر عملکرد ابزارهای اصلی خطایابی شبکه
ابزارهای خطایابی شبکه چون ping، traceroute و MTR از Control Message Protocol (ICMP) برای تست ارتباطات و ترافیک تبادلی میان دو نقطه در اینترنت استفاده میکنند. هنگام ping یک IP، تعدادی پکت ICMP از مبدأ به سمت مقصد ارسال شده و مقصد نیز در پاسخ تعدادی پکت ICMP برای مبدأ ارسال میکند. برحسب پاسخهای تبادلی میان این دو نقطه، کاربر قادر خواهد بود تا مقدار round trip time (RTT) مابین این دو نقطه را محاسبه کند.
اما ابزارهایی همانند MTR و traceroute، با کمک فیلد TTL (Time to Live) در هدر پکت IP، تعداد گامها (hop) در مسیر میان مبدأ و مقصد را محاسبه میکنند. TTL مشخصکنندهی تعداد گامهایی است که پکت قبل از منقضی شدن میتواند از آنها عبور کند. هنگامیکه از traceroute یا MTR استفاده میشود، برای شمارش تعداد hopها، ابتدا چند پیام ICMP با کمترین مقدار برای TTL (مقدار 1) ارسال شده و بهتدریج مقدار TTL افزایش مییابد تا نهایتاً بسته به مقصد موردنظر رسد.
MTR را میتوان ترکیبی از دو ابزار ping و traceroute معرفی کرد. این ابزار علاوه بر دید کلی از مسیری که ترافیک از مبدأ تا یک مقصد مشخص طی میکند، اطلاعات بیشتری در رابطه با وضعیت، ارتباطات و پاسخگویی hopهای قرارگرفته میان مبدأ و مقصد را نیز فراهم میآورد.