اخباری که بر پایان عمر IPv4 اشاره می کنند روز به روز در حال افزایش هستند. خبری که این روزها باعث ترس عده ی زیادی شده، یک خبر جدید نیست بلکه از سال ها قبل هشدار این رویداد داده شده بود و روش هایی برای مدیریت این شرایط معرفی گردیده بود.
در هر حال، چه در اوج هوشیاری از این رویداد و چه بی خبر از آن، تمام سازمان ها باید به فکر دوره ی گذار از IPv4 به IPv6 باشند. این گذار احتمالا سخت و دشوار خواهد بود چرا که هنوز تعداد زیادی از کاربران و دستگاه هایی که به اینترنت متصل می شوند از IPv4 استفاده می نمایند، ارتباط بسیاری از ISP ها با مشتریانشان و حتی با سایر ISP ها بر بستر IPv4 است، دسترسی به بسیاری از محتواها در دنیای اینترنت بر پایه ی IPv4 می باشد و …
در چنین شرایطی در صورت عدم در نظر گرفتن نیاز مشتریان، هر نوع تغییری ممکن است منجر به اختلال در سرویس ها، کاهش کیفیت خدماتی که به مشتریان ارایه می شود و نهایتا عدم رضایت مشتریان و از دست دادن آن ها شود. پس باید به دنبال راهکارهایی بود که در کنار پشتیبانی از IPv4، به سمت IPv6 نیز حرکت کرد.
روش های مختلفی برای پیاده سازی ساختارهایی که همزمان قادر به پشتیبانی از هر دوی ورژن های IP باشند، وجود دارد. اصطلاحا به این عمل همزیستی IPv4/IPv6 گفته می شود. این روش ها عموما در 4 دسته قرار می گیرند که عبارتند از:
1- Dual Stack
2- Manual Tunnels
3- Automatic Tunnels
4- Translators
یکی از روش های پر کابرد و رایج، استفاده از روش Dual stack است که در عین کارایی و در ظاهر سادگی، معایب و سختی هایی را نیز در پی دارد.
در مقاله ی زیر سعی شده تا معرفی خلاصه ای از هر کدام از روش های بالا صورت گیرد و سپس به سراغ روش Dual Stack رفته و به توضیح مشکلات سر راه این روش پرداخته است.
